ศาสนาเป็นแหล่งที่มาขั้นพื้นฐานของความหวังและการเยียวยา นิวยอร์กไทมส์ได้ตีพิมพ์บทบันทึกจากนักเขียนผู้มีชื่อเสียงชาวอิตาลีเกี่ยวกับความตึงเครียดระหว่างศาสนาและฆราวาสนิยมในการท้าทายโคโรนาลงในรายงานของตน....

     สำนักข่าวตัสนีมรายงานว่า ในช่วงหลายวันมานี้หนังสือพิมพ์นิวยอร์กไทมส์ตีพิมพ์บทบันทึกที่น่าสนใจจากนักข่าวผู้มีชื่อเสียงชาวอิตาลีชื่อ "Mattia Ferraresi" ซึ่งเขาได้ชี้ถึงการเผชิญหน้าระหว่างแนวทางที่มีพระเจ้าเป็นศูนย์กลาง (A God-Centered Approach) และฆราวาสนิยม (secularism)

     เขาเขียนในส่วนต่างๆ ของเนื้อหาของตนว่า :

     "วันนี้ภัยคุกคามที่เกิดจากไวรัสนี้ไม่มีความแตกต่างใดๆ ระหว่างบรรดาผู้ศรัทธาและผู้ปฏิเสธพระเจ้า แต่ความพื้นฐานความตึงเครียดระหว่างศาสนาและฆราวาสนิยมก็ยังคงมีอยู่

     ใครก็ตามไม่สมควรแสดงทัศนะขัดแย้งเกี่ยวกับความจำเป็นในการจำกัดการชุมนุมทางพิธีกรรมและปฏิบัติตามกฎระเบียบด้านความปลอดภัยสาธารณะ น้ำศักดิ์สิทธิ์ (น้ำมนต์) ไม่ใช่น้ำยาฆ่าเชื้อมือและการอธิษฐานก็ไม่ใช่วัคซีน การตัดสินใจต่างๆ ทางการเมืองที่มีจุดประสงค์เพื่อประกันความปลอดภัยของสาธารณชนจำเป็นต้องยึดตามหลักฐานทางวิทยาศาสตร์เท่านั้น

     แต่สำหรับผู้ศรัทธานั้น ศาสนาเป็นแหล่งที่มาพื้นฐานของการบำบัดทางจิตวิญญาณและความหวัง ศาสนาจะก่อให้เกิดการบำบัดเยียวยาความสิ้นหวัง และสนับสนุนทางด้านจิตใจและอารมณ์ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของความเป็นอยู่และการเยียวยารักษาที่ดี นอกจากนี้ศาสนายังเป็นยาแก้พิษต่อทุกความเหงา (ความรู้สึกเดียวดายไร้ที่พึ่ง)

     ในระดับที่ลึกซึ้งกว่านี้ ศาสนาเป็นแหล่งแห่งความหมายและจิตวิญญาณสำหรับผู้วิงวอนขอ ที่ลึกซึ้งที่สุดของคำกล่าวอ้างของทุกศาสนา คือ การทำให้เข้าใจถึงความหมายของการดำรงอยู่ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในสถานการณ์ที่เผชิญกับความทุกข์ยากและภัยพิบัติ พวกท่านจงยืดถือวิธีคิดเช่นนี้อย่างจริงจังมากพอ แม้การมีสุขภาพร่างกายที่สมบูรณ์ หากขาดซึ่งเป้าหมายก็ไร้คุณค่า

     ประวัติศาสตร์ของศาสนาทั้งหลายเต็มไปด้วยบรรดาผู้ศรัทธาที่ยอมเสี่ยงชีวิตเข้าสู่อันตรายในการเผชิญหน้ากับอำนาจต่างๆ เพื่อปกป้องเสรีภาพในการเคารพภักดี (พระเจ้า) ของตน หลังจากที่จักรพรรดิ "ดิออเกลติอานุส" (Diocletianus) จักรพรรดิแห่งโรมันได้ห้ามคริสเตียนจากการชุมนุมเพื่อนมัสการ (เคารพภักดีพระเจ้า) บางคนของพวกเขาได้เริ่ม (ทำพิธี) การแห่ศพในเมือง "Abitinae" (เมืองในจังหวัดโรมันของแอฟริกา) ในตูนิเซียปัจจุบัน พวกเขาถูกทรมานและถูกฆ่าตายในที่สุด

     แต่เมื่อถูกถามว่า ทำไมพวกเขาจึงฝ่าฝืนคำสั่งของจักรพรรดิ คนหนึ่งจากพวกเขาได้กล่าวตอบว่า : "ถ้าหากไม่มีวันขององค์พระผู้เป็นเจ้า เราก็จะไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้" (Without the Lord’s Day, we cannot live)

ที่มา : ตัสนีม

ศูนย์สารสนเทศอิสลาม สถาบันส่งเสริมการศึกษาและวิจัยเกี่ยวกับอิสลาม