หนึ่งในวิธีการที่บรรดาศัตรูนำมาใช้ในการดับนูร (รัศมี) ของพระผู้เป็นเจ้า คือการสังหารปวงศาสดาและบรรดาเอาลิยาอ์ (ผู้เป็นที่รัก) ของอัลลอฮ์ (อ.) ประเด็นดังกล่าวนี้เราสามารถรับรู้ได้จากประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติในทุกยุคสมัย และในคัมภีร์อัลกุรอานก็ได้ชี้ให้เห็นไว้ในหลายโองการเกี่ยวกับเรื่องนี้....

ในช่วงยุคสมัยที่เต็มไปด้วยวิกฤตและในสถานการณ์และสภาวะเงื่อนไขต่างๆ ที่ยากลำบากและเต็มไปด้วยความเลวร้ายนั้น ท่านอิมามฮุเซน (อ.) ได้เลือกวิธีการที่ดีและเหมาะสมที่สุดในการพิทักษ์รักษาหลักการต่างๆ ของอิสลาม และการต่อสู้กับความเท็จและบรรดาผู้นำแห่งความกลับกลอก....

ผู้ที่อิจฉานั้นจะไม่มีความสุขทั้งในชีวิตทางโลกนี้และในปรโลก ด้วยเหตุที่พวกเขาจะใช้ความพยายามทั้งหมดไปในการที่จะทำลายเนี๊ยะอ์มัต (ความดีงามและความสุขสบาย) ไปจากผู้ที่ถูกอิจฉา จะทำให้พวกเขายื่นมือสู่การก่ออาชญากรรมและความชั่วต่างๆ อย่างเช่น การพูดโกหก การนินทา การใส่ร้ายและการเบียดเบียนต่างๆ....

เนื่องจากปัจจัยที่นำไปสู่ความเผอเรอในชีวิตทางโลกแห่งวัตถุนั้นมีมากมาย และการกระซิบกระซาบของหมู่มาร (ซาตาน) ก็ถาโถมเข้ามาสู่มนุษย์จากทุกทิศทุกทาง ดังนั้นเพื่อที่จะต่อสู้กับสิ่งเหล่านี้ ไม่มีหนทางอื่นใด นอกจาก «ذكر كثير» "การรำลึก (ถึงอัลลอฮ์) อย่างมากมาย" และ "การรำลึก (ถึงอัลลอฮ์) อย่างมากมาย" ที่แท้จริงนั้นหมายถึง "การคิดคำนึงและการมุ่งตรงสู่พระผู้เป็นเจ้าอย่างจริงจัง" ไม่ใช่แค่เพียงกล่าวรำลึกด้วยวาจาและการกระดกลิ้นเพียงเท่านั้น

อะฮ์ลุลบัยติ์ (อ.) ใช้โองการต่างๆ ของคัมภีร์อัลกุรอานในการสะท้อนข้อเท็จจริงของเหตุการณ์ที่น่าเศร้าโศกแห่งอาชูรอ ด้วยวิธีที่สวยงามที่สุด และมิได้อรรถาธิบายถึงผลลัพธ์ของการยืนหยัดต่อสู้ของท่านอิมามฮุเซน (อ.) เป็นอย่างอื่นนอกจากชัยชนะและความเป็นอมตะ....

อัรบะอีน คือดวงอาทิตย์ของอิสลามแห่งฮุซัยนี ซึ่งกำลังทอแสงขึ้นพร้อมจะเชิดฉายสาสน์แห่งยุคสมัยที่จรัสแสงของสัจธรรมอันยิ่งใหญ่ที่กำลังใกล้จะมาถึง ด้วยมือของบุตรผู้เป็นสายเลือดของท่านอิมามฮุเซน (อ.) คือท่านอิมามมะฮ์ดี (อ.ญ.) อิมามแห่งยุคสมัย และวันนั้นก็อีกไม่นานแล้ว อินชาอัลลอฮ์ (หากเป็นพระประสงค์ของพระผู้เป็นเจ้า)

ขั้นตอนและเหตุการณ์ต่างๆ ก่อนการปรากฏตัวของซุฟยานีได้ถูกรายงานไว้ หนึ่งในคำรายงานที่พูดถึงเหตุการณ์ต่างๆ ของดินแดนชามก่อนการมาของซุฟยานี คือ ริวายะฮ์ (คำรายงาน) ที่เชื่อถือได้จากท่านอิมามอะลี (อ.) ซึ่งเชคฏูซีได้บันทึกไว้ในหนังสือ “อัลฆ็อยบะฮ์” และของนุอ์มานีก็มีบันทึกด้วยสายรายงานอื่นด้วยเช่นกัน....

อิมามศอดิก (อ.) : ไม่ถือว่าเป็นกฎเกณฑ์ที่ตายตัวแต่อย่างใด มิใช่ว่าผู้ที่เริ่มเข้าสู่วัยชราจะต้องมีความจำเสื่อมหรือความเฉลียวฉลาดจะลดน้อยถอยลงเสมอไปทุกคน ผู้ที่ประสบกับสภาพความจำเสื่อมนับตั้งแต่อยู่ในวัยหนุ่มวัยสาวก็มีเช่นเดียวกัน แต่เนื่องจากความกระปรี้กระเปร่าและความร่าเริงสดใสในวัยหนุ่มสาว จึงบดบังสภาพความจำเสื่อมนั้นมิให้ปรากฏชัดเจนออกมา...